yıl 2011 dostum. aşk acısıyla falan, belki kimseyle konuşamamaktan açmışım bu blog sayfasını. Tesadüfen karşılaşmak bir garip geldi. İnternet bizim çöplüğümüz. Maalesef ki geri dönüşümü de yok. Yok olup gitmiyor yani biz varlığını unutsak da bazı şeyler. E o zaman unutmayalım dostum ne dersin?

Büyüyoruz değil mi her gün. yaşlanmayı kabul etmiyorum. Hala büyüyorum. üzüntülerimle, mutluluklarımla... ne zaman ki hatalarımdan ders çıkarırım, belki o zaman bir parça yaşlanmaya başlayabilirim. Şimdilik sadece hata yapıyorum. aynadaki görüntüm yok olana kadar, yapıyorum.